Zijn we niet gelukkiger als we anderen accepteren zoals ze zijn, in plaats van teleurgesteld te zijn in wat ze niet zijn?
Afgelopen zaterdag was het IDAHOT, de internationale dag tegen homofobie en transfobie. Net als tijdens de Pride, hoor ik vaak: "Is dat nog wel nodig?". Een volmondig, ja!
Het gebrek aan acceptatie is er en begint veelal klein. "Wie bij jullie is dan het vrouwtje?"
De vragensteller bedoelt het "grappig", maar het voelt als een speldenprik. Stel je eens voor dat je steeds dit soort opmerkingen te horen krijgt. Wat als een speldenprik begint, gaat naar verloop van tijd behoorlijk steken. Het doet iets met je eigenwaarde als je op deze manier niet erkend wordt om wie je bent.
Dit is slechts een enkel voorbeeld. Als we verder kijken, liegen de cijfers er niet om. Het aantal meldingen van discriminatie stijgt, ook in Oss. De cijfers rondom zelfdoding zijn schrikbarend. Terwijl de kans op een zelfmoordpoging onder jongeren met 40% afneemt, als ze een accepterende volwassene kennen. Daarom moet het dus anders.
Ja, Oss is op dit moment een regenboogstad. Maar het zijn van een regenboogstad is meer dan 3 keer per jaar de regenboogvlag hijsen. Er is een behoefte aan ontmoetingsplekken en supportgroepen. Een plek om te kunnen zijn wie je bent en dat "anders zijn" ook te vieren.
Daarom pleit GroenLinks voor een Oss’ diversiteitsbeleid, waarmee we iedereen omarmen.
Heb jij ideeën hoe we dit kunnen vormgeven? Kom met ons in contact via n.eulink@oss.nl